قالی ایرانی، باغی پر از نقشونگار است. این هنر ارزنده با هزاران سال
قدمت هنوز هم یکی از زیباترین جلوههای صنایع دستی در ایران به شمار
میرود؛ جادویی که حاصل تلاش و ذوق هنرمندان گوشه و کنار این سرزمین و حاصل
هزاران گره رنگی بر تن تار است. در این مقاله به طور خلاصه با این هنر
اصیل و ارزشمند بیشتر آشنا میشویم.
قالی
پازیریک قدیمیترین فرش دنیا است که در سال ۱۳۲۸ (۱۹۴۹) توسط سرگئی
رودنکو، باستانشناس روس، در درهی پازیریک در کنار اشیاء باستانی دیگری
در گور یخزدهی یکی از فرمانروایان سکایی کشف شد. بیشتر پژوهشگران، این
قالی را از دستبافتهای پارتها یا مادها میدانند.
اگر پازیریک
را به عنوان قدیمیترین فرش ایرانی بپذیریم، قدمت قالیبافی در ایران به
۵۰۰ سال قبل از میلاد یعنی بیش از ۲ هزار سال پیش بازمیگردد. البته شواهدی
از اولین فرش ایرانی در کتب چینی نوشته شده است که به دورهی ساسانیان
مربوط میشود که البته این گفته چندان صحیح نیست.
براساس اطلاعات سایت تخصصی بینالمللی فرش ایرانی، قدیمیترین فرش جهان فرش پازیریک یک اثر کاملا ایرانی هخامنشی است که اکنون در موزهی آرمیتاژ سن پترزبورگ روسیه نگهداری میشود.
در
این فرش به ابعاد تقریبا ۲ مترمربع